«Αγάπη μου, μεγάλωσα τον Παναθηναϊκό»

Και να μην το έλεγε ο Γιάννης Αλαφούζος, ήταν δεδομένο και πασιφανές. Ο Αντρέα Στραματσόνι προσλήφθηκε με γνώμονα το πόσο καλά μπορεί να υπηρετήσει το ίδιο πλάνο που είχε εκπονηθεί πριν τρία χρόνια και το ακολούθησε ο Γιάννης Αναστασίου μέχρι να βρει «τοίχο». Το προφίλ και το βιογραφικό του Ιταλού αποτελεί μάλλον εγγύηση πως ο νέος τεχνικός του «τριφυλλιού» θα δώσει –όπως προβλέπει το πρότζεκτ- βάση στις Ακαδημίες και θα προσπαθήσει να αναδείξει νέους παίκτες.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Αυτό, όμως, πια δεν είναι αρκετό…

Η πρώτη χρονιά του Αναστασίου ήταν πολύ πιο… προσοδοφόρα από τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει η ανακοίνωση της πρόσληψής του. Πέρα από το γεγονός πως πράγματι αρκετοί πιτσιρικάδες (Λαγός, Τριανταφυλλόπουλος, Δώνης και άλλοι) πήραν ευκαιρίες, οι «πράσινοι» πανηγύρισαν έναν τίτλο, έπαιξαν ελκυστικό ποδόσφαιρο και πέρασαν με «τριάρα» από το «Γ. Καραϊσκάκης». Όσο ο Παναθηναϊκός ως μέγεθος ήταν μικρός, δίχως Ευρώπη και απαιτήσεις (και η αναφορά σχετίζεται αποκλειστικά με την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας και όχι με την ιστορία και το παρελθόν του συλλόγου), ο Αναστασίου τον διαχειρίστηκε μια χαρά.

Εκεί που απέτυχε, ήταν στο να καταφέρει να μεγαλώσει προπονητικά και ο ίδιος και να φανεί αντάξιος των προσδοκιών που φούντωσαν με βάση το τι εμφάνιζε το σύνολό του στο γήπεδο. Ο λίγο πιο μεγάλος Παναθηναϊκός, αυτός με τις υποχρεώσεις στο Europa League και την πίεση για τίτλο, αποδείχτηκε καράβι που ο πρώην προπονητής του «τριφυλλιού» δεν μπόρεσε να κουμαντάρει, ενώ τα δύο τελευταία χρόνια, εκτός από τις επιτυχίες, στέρεψαν και τα ταλέντα των Ακαδημιών.

Ακόμη κι αν ο Στραματσόνι κατορθώσει να φτιάξει ένα σύνολο με μπόλικα παιδιά του Παναθηναϊκού μέσα, θα είναι δύσκολο να αποκαταστήσει την πληγωμένη σχέση με την κερκίδα. Και αυτό διότι… Διότι, κακά τα ψέματα, οι συνεχείς απογοητεύσεις στην Ευρώπη λειτούργησαν πολύ χειρότερα από όσο φαντάζονται οι περισσότεροι στον ψυχισμό του μέσου οπαδού. Τρεις αποκλεισμοί (ο ένας μάλιστα από την Καμπάλα) και μια υποτονική παρουσία σε φάση ομίλων έχουν στραπατσάρει το προφίλ του συλλόγου.

Θα πρέπει να είναι κάποιος μηδενιστής για να υποστηρίξει πως ο Αναστασίου παρά τα λάθη του, παραδίδει «καμένη γη» στο διάδοχό του. Βαρύ κλίμα, ναι. Ομάδα που δεν διεκδικεί πρωτάθλημα, ναι. Αυτά, όμως, δεν είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που θα κληθεί να νικήσει ο Στραματσόνι. Τα δύσκολα θα τα βρει μπροστά του όταν θα αντιληφθεί πως πρέπει να μεγαλώσει ξανά τον Παναθηναϊκό. Να τον ξαναβάλει στο χάρτη και μαζί με αυτόν να κερδίσει και ο ίδιος μια θέση εκεί. Καλά τα πλάνα, τα πρότζεκτ, οι Ακαδημίες. Σωστή και ταιριαστή φαίνεται η επιλογή του για κάτι τέτοιο. Παραφράζοντας, όμως τη γνωστή ταινία, χρειάζεται στο τέλος της θητείας του να μπορεί να πει «αγάπη μου, μεγάλωσα τον Παναθηναϊκό» και κατά τη διάρκειά της να καταφύγει όσο το δυνατόν λιγότερες φορές στα «αδικήσαμε τους εαυτούς μας» και «μαθαίνουμε από τα λάθη μας» του προκατόχου του…